verslag laatste maand en weer terug in Nederland

Er is zo ontzettend veel gebeurd de afgelopen maand dat ik geen tijd heb gehad om te schrijven! Ik ben een paar keer in de kliniek in tanji geweest en geholpen met de zwangere vrouwen en de mama's met baby's! Ontzettend leuk om te doen. Wat waren er veel vrouwen en kinderen. Het hield gewoon niet op! Wat een lieve mensen bij het ziekenhuis ook! Ik ben een middag bij dat gezin geweest wat ontzettend leuk was! De hele middag hebben we spelletjes gespeeld met elkaar! Ze hadden geen bal dus gebruikte ze een slipper! Wat een ontzettend lekker simpel leven hebben ze toch!
Met yaay hebben we ook nog een heel heftig avontuur gehad! Het ging zo slecht met haar dat ze het ziekenhuis in moest. Dus wij met oma en yaay in de bus naar banjul. Gelukkig hadden we alhagie bah bij ons en die regelden dat we zo naar de arts konde. Nou die wilde dat we naar een andere dokter gingen. Dus hup naar de kamer ernaast. Na even overleggen besloot hij dat ze opgenomen moest worden! Maar we moest nog wel eerst naar een andere arts. Dus wij naar een ander gebouw kwamen we in een ruimte en wat ik toen zag ga ik nooit meer vergeten! Het was een niet zo hele grote ruimte die diende als, spreekkamer, receptie, wachtkamer en er stonden 3 bedjes met mensen die aan het infuus lagen!! Toen yaay aan de beurt was werd er ook ineens een man meer dood dan levend op een zonnebed matras, wat de brancard moest voorstellen, binnen gedragen en werd daar midden in die ruimte neer gelegt. Na 5 minuten overleggen zagen ze dan wel in dat dat niet ging werken en hup moest die man weer terug de auto in. Men wat was dat heftig! Na het gesprek met die arts moest we door naar een andere arts. Dus daar gingen we weer, oma, yaay, alhagie bah, anja en ik. Na ongeveer anderhalf uur wachten mochten we dan naar binnen. En we kwamen voor haar voeten want de wond op haar billen is al ruim een jaar zo! Nee zegt doe arts haar voeten zijn goed... Terwijl yaay steeds zei dat haar voetjes zo pijn deden! Dus na nog een andere dokter erbij te hebben gehaald en flink wat overleg mocht ze dan toch echt blijven! Voor de verandering moest we nog wel even langs een andere arts... Maar na die arts had ze een bedje mocht ze blijven! Wat waren we allemaal moe maar ook zo ontzettend blij! Uiteindelijk was ze nog veel zieker als wij dachten en heeft ze daar 2 weken gelegen! Gelukkig ging het daarna echt goed met haar en mocht ze naar huis! Voor de rest ben ik de laatste maand vooral veel met een goede vriend van mij opgetrokken! Een gambiaanse jongen die dus gewoon het normale leven daar leeft! Dat was heel erg leuk! Veel lokale dingen gedaan en echt in het normale leven gekeken! En wat is dat een heerlijk leven! Want ondanks dat ze echt niks hebben zijn ze zo ontzettend gelukkig! 18 februari was het independent. Wat was dat bijzonder om mee te maken! 2 uur lang hebben we zonder enig vermaak in de brandende zon zitten wachten. En toen eindelijk kwam de president! Wat een feest was dat! Muziek werd er gedraaid, er werd gedanst en geklapt! Het is niet te beschrijven hoe geweldig dat was! Ook heb ik nog 2 dagen lekker een strand dag gehad! Genieten, het zwemmen in de zee! Die vriend van mij is over 2 maanden jarig maar had nog nooit zijn verjaardag gevierd. Dus heb ik een surprise party voor hem georganiseerd. Cake en sap in tasjes vol met ballonnen! Wat was hij verrast en wat vond hij het leuk! Het was een bijzondere middag! Hoe dankbaar ook iedereen was! In de laatste week heb ik alle kleertjes verdeeld over 7 gezinnen! Wat waren ze allemaal ontzettend blij ermee! Ook heb ik het geld verdeeld. Een deel is naar de school gegaan en een deel naar een gehandicapt meisje voor eten! Ook daar waren ze allemaal zo ontzettend dankbaar voor!! De laatste 2 dagen waren heel zwaar. Het afscheid op de school was erg moeilijk! Toen ik het schoolplein afliep gingen ze allemaal tjietoe waa tjietoe waa zingen en op dat moment kwamen bij mij de tranen! Smiddags het afscheid op het strand was erg heftig! Al die lieve mensen! Niet wetende waarneer je ze weer ziet! Zaterdag was een vreselijke dag! Het grote afscheid van mijn lieve familie en het prachtige land waar ik me zo ontzettend fijn voel! Wat een tranen zijn er die dag gevallen! Maar afscheid nemen bestaat niet want snel gaan we weer terug! De vlucht ging gelukkig erg goed! Het aankomen op schiphol was heel raar! Iedereen liep zo snel en was aan het haasten. Het moment van door de poortjes heen was heel fijn maar ook zo raar! Iedereen weer zien na 2 maanden! Nu ben ik ondertussen alweer 3 dagen terug in Nederland en wat is de heimwee naar Gambia groot! Zo beetje alles hier in nederland staat me tegen en ik kan echt nog niet wennen hier! Vandaag ook weer de eerste regenbui gehad! Het enige wat ik kon denken was, ik wil terug naar Gambia!!!!