verslag afgelopen week

Verslag afgelopen week:
Wat is er afgelopen week veel gebeurd en veranderd! Om te beginnen bij het begin. Op de school had ik het heel erg naar me zin maar de echte voldoening haalde ik daar op de een of andere manier niet! Ik mis het zorgen voor de kindjes heel erg en meer ruimte voor leuke dingen! Dus na wat overleg met de vrouw van de organisatie was er gelukkig iets anders wat ik de aankomende weken kan gaan doen! Er is een groot gezin waar ik iedere ochtend kan gaan helpen met het zorgen voor de kindjes. Het gehandicapten meisje en misschien op dinsdagochtend helpen in het ziekenhuis hier in het dorp als de baby's en de mama's komen. Allemaal hele leuke dingen dus! Woensdag heb ik op de school verteld dat ik weg ga en dat vonden ze allemaal heel jammer! Gelukkig ga ik nog wel iedere vrijdagmiddag met ze naar het strand dus was het nog niet een officieel afscheid! Woensdag middag was ik bij dat gehandicapten meisje, yaay, en het ging niet goed met haar dus zijn we naar de kliniek hier in tanji gereden! Na wat praten in hun eigen taal werd me duidelijk dat de medicijnen thuis waren maar ze die alleen maar moest innemen... Dus toen konde we weer naar huis.. Het probleem is dat yaay niet kan lopen en dus afhankelijk is van een ander. En de zorg is niet top! Donderdag hebben we hier overleg gehad met een andere Nederlanderse vrouw die voor yaay zorgt en alhagie. Die Nederlandse vrouw werkt in Nederland in de zorg en wilde dat yaay opgenomen werd in het ziekenhuis omdat alle wonden gewoon niet goed genezen. Dus besloten we langs een andere kliniek te gaan voor advies en als hun dat ook zeiden door te rijden naar het grote ziekenhuis om haar te laten opnemen! Dus vrijdag gingen we dan met de bus vol geladen. Yaay, oma, die Nederlandse vrouw, de bestuurder en ik! Eerst naar de kliniek waar ze eigenlijk gelijk aanraden om door te rijden naar het ziekenhuis om haar te laten opnemen. Dus wij wilde gaan maar oma wilde naar huis! En aangezien We oma te vriend moeten houden moesten we dus naar huis! Weer een dag zonder actie! Toen We yaay thuis hadden gebracht was ik behoorlijk van slag dis besloot ik naar senegambia te gaan, even lekker naar het strand en een goede vriend opzoeken. Onderweg naar de hoofdweg liep ik langs een compound waar een man een jongetje heel hard met een stok aan het slaan was!!! De manier waarop hij huilde ging door merg en been! Machteloos ben je dan want je kan niks doen!!! In senegambia aangekomen ging ik naar die vriend toe en hebben we lekker een tijd zitten kletsen en vooral veel gelachen! Toen zei die ik heb wat voor je maar het is wel thuis, vind het erg om het te gaan halen. Geen probleem dus gingen opweg naar huis. Onderweg was ik best wel zenuwachtig want ja hoe zou thuis zijn... Nou thuis was een grote shock! Echt in de sloppenwijken! Een heel klein kamertje met een matras op de grond en een kastje en dat was het! Ik wist niet wat ik zag en heb een paar keer heel hard moeten slikken! En ja ik weet dat het leven zo is hier maar als je het dan van een goede vriend ziet komt het zo dichtbij en is de wereld zo oneerlijk!! Toen we daarna richting de taxi liepen kwamen we iemand tegen die hem zijn fooi van die dag kwam brengen! En ik weet niet hoe het kwam maar zo in een gesprek zei hij als er geen fooi is en slecht verkocht is er savonds geen eten!! Nou me hart brak!! Maar sterk dat ze dan zijn want geld accepteert hij echt niet van mij!! Savonds me bed in gaan na een goed diner was ook erg moeilijk!! Zaterdag was er een programma op school en hadden ze gevraagd of ik ook wilde komen! Jaa altjjd leuk! Dan lopen er allemaal geschminkte en verkleden mensen die dansen en feest vieren met de kinderen! Nou dat klonk super leuk! Helaas hadden ze niet alles verteld. Als de kinderen over de muur hingen om te kijken dan gingen die verkleden mannen achter ze aan rennen, middenin de groep mensen werden die kinderen dan gezet en geslagen! Met 1 jongen werd er zelfs echt gevochten! Ik wist niet wat ik zag en de lol was er dus ook gelijk af voor mij!
Zondagavond was een hele leuke avond! Ik heb toen een stappel van ik denk wel 15 pannenkoeken gebakken en na het eten hebben we lekker met zn alle pannekoeken gegeten!!! Wat ontzettend leuk was dat!!! Maandag was het dan de dag dat we met yaay naar het grote ziekenhuis gingen om haar daar te laten opnemen! Na een lange rit waren we dan eindelijk bij het ziekenhuis in banjul! Toen we het terrein op kwamen lopen kwam er een man naar ons toe die daar werkte en nadat alhagie hem uitleg had gegeven liep hij met ons mee en wees hij aan waar we heen moesten! We liepen door een soort hal-gang waar allemaal moeders met kinderen zaten! Gelukkig mochten wij doorlopen. Op naar de arst maar die wilde dat eerst een andere arts er naar keek. Dus wij naar het kamertje ernaast en nog een keer het hele verhaal gedaan. Na ongeveer 3 keer uitleggen snapte hij het en ging hij dingen regelen. Dus met dat papiertje moesten we naar een ander gebouw een stukje verder op. Het was een heel groot gebouw en zag er aan de buitenkant best mooi uit dus ik had goede hoop! We moesten naar de hal waar iedereen zich moet melden. Daar lagen ook 3 vrouwen op een soort bedje aan het infuus, daar was de spreekkamer en de wachtruimte... Wat een chaos! Na even gewacht te hebben mochten we dan naar een dokter die na nog een keer het hele verhaal te hebben verteld wat vragen stelde en wat dingen onderzocht! Toen werd hij geroepen en liep hij gewoon weg... Stonden we daar 5 minuten te wachten midden in ons gesprek! Ondertussen kwam er ook nog een oude man op een brancard binnen. Nouja brancard, het was een soort matrasje waarbij 4 mensen hem droegen en hij heen en weer lag te schudden! Hij werd hup zo op de grond gelegt want ze wisten niet waar ze heen moesten! Maarja midden in die drukke ruimte was ook niet ideaal dus moest hij maar weer terug de ambulance auto in... Ondertussen was onze dokter ook klaar en konde we door naar de hoofdarts die het besluit zou doen! Aangekomen daar zat er een lange gang helemaal vol met mensen te wachten, ook op de arts! Na anderhalf uur wachten mochten we dan naar binnen! De arts was eigenlijk gelijk al me vriend niet en toen hij zei haar voetjes zijn niet een groot probleem Had ik het al helemaal gehad met hem! Hij maakte zich meer zorgen over de grote wond op haar billen maarja daar kwamen we niet voor! Gelukkig riep hij een andere arts wat een aardige vrouw was! Eerst zei ze we maken het schoon en dan is het goed... Na even flink aanzetten en strijden voor yaay haar gezondheid begrepen ze dan toch eindelijk dat we haar niet mee naar huis gingen nemen en het echt beter was als zr zou blijven! We kregen een heel lijstje met medicijnen die we even moesten gaan halen aan de andere kant van de straat. Toen we die hadden werden we voor de verandering door gestuurd naar een andere arts in een ander gebouw! Daar aangekomen stuurde zij ons weer door naar de kinderafdeling en waren we eindelijk op de goede plaats! Weer moesten we naar de apotheek om medicijnen te kopen maar daarna was wel echt alles geregeld! Ondertussen was het al 4 uur en hadden we allemaal heel erg honger! En ja we hadden een gambiaan bij ons dus die ging het wel even regelen! Achter het gebouw was een open gebied en daar zaten allemaal mensen lekker uit schalen met elkaar te eten! Hier is het heel nornaal dat je dan gewoon aanschuift en lekker mee eet! En probeer dan niet zuinig te eten want dat vinden ze echt niet goed! Toen was het voor ons tijd om naar huis te gaan! Gelukkig bleef oma bij haar wat het afscheid wel wat makkelijker maakte! Onderweg naar huis kwamen we iemand tegen die toevallig ook naar ons huis moest dus die kon mee rijden! Het was iemand die ik al kende dus zaten we gezellig te kletsen! Toen kwam in het gesprek iets over mijn ringen die hij zo mooi vond! Toen hebben we een ring geruild! Blij dat hij ermee was! En ik trouwens ook! Een mooi aandenken!